Ornat Romański w stylu św. Tomasza Becketa C836-12

W kościele zieleń tradycyjnie symbolizuje nowe życie, nadzieję i odrodzenie. Najczęściej kojarzony jest z okresem Adwentu i Wielkanocy, gdyż oznacza odrodzenie życia i nowy początek.

Kolor biały jest często kojarzony z czystością, niewinnością i czystością w kościele. Jest postrzegany jako symbol świętości i reprezentacja świętości Boga. Może również symbolizować odkupienie, zbawienie i nowy początek.

Złoto od dawna kojarzone jest z Kościołem, szczególnie w katolicyzmie, ze względu na jego status jako metalu szlachetnego i późniejszy związek z królewską lub boską istotą. W wielu kościołach złoto było używane do ozdabiania lub symbolizowania ważnych elementów kultu, a także może reprezentować ofiary pieniężne. Złoto jest również symbolem Boga i boskiego autorytetu, miłości, nadziei i światła w niektórych religiach, jednocześnie reprezentując wzrost i potencjalne błogosławieństwo od siły wyższej.

Fiolet jest często kojarzony z pokutą i jest używany do reprezentowania smutku i żałoby podczas nabożeństw liturgicznych. Jest również używany podczas Adwentu i Wielkiego Postu, dwóch ważnych okresów przygotowań odpowiednio do Bożego Narodzenia i Wielkanocy.

W wierze chrześcijańskiej czerwień jest związana z krwią Jezusa Chrystusa. Symbolizuje Jego śmierć i zadośćuczynienie za grzechy. Czerwień symbolizuje także ogień Ducha Świętego i męczenników, którzy zginęli za wiarę. Czerwień kojarzy się z pokutą, czystością, lojalnością i życiem.

W wierze chrześcijańskiej róża ma szczególne znaczenie. Jest postrzegany jako symbol zmartwychwstania Jezusa i zwycięstwa nad grzechem, Maryi Dziewicy, blasku łaski Bożej i obietnicy życia wiecznego. Róża może być również używana do reprezentowania doskonałej miłości, oddania, rozwoju duchowego, piękna, czystości, niewinności i radości.

W wielu kościołach chrześcijańskich kolor czarny jest używany do reprezentowania smutku i żałoby, a także jego bliskiego związku z ciemnością i grzechem. Jest to szczególnie związane z Wielkim Postem, okresem postu poprzedzającego Wielkanoc, kiedy śpiewane są pieśni żałobne i przestrzegane są tradycyjne nabożeństwa. Jest również używany do oddawania czci świętym i męczennikom, którzy złożyli heroiczne ofiary w imię wiary. W niektórych liturgiach kolor może również symbolizować skruchę i pokorę.